حفاظت از فولاد کربنی نرم توسط کامپوزیت SiO2@TiO2/پلی آنیلین به روش پوشش دهی |
کد مقاله : 1122-17THECSI |
نویسندگان |
سوزان رحمن زاده مهویزانی *1، حسین غریبی1، نیما دلیر1، محمد محمدی تقی آبادی2، فریبا حبیبیان3، علیرضا خادمی پیربستی4 1گروه شیمی فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران 2گروه شیمی فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس ، تهران، ایران 3بخش شیمی فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس 4گروه شیمی فیزیک، دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران |
چکیده مقاله |
در حدود 15 سال گذشته، معماری ساختاری و ترکیبی مواد هسته-پوسته به دلیل اهمیت آنها برای توسعه نانوتکنولوژی در حوزههای سیستمهای ذخیرهسازی انرژی، حاملهای دارو، کاتالیزورهای مرکب، بلورهای فوتونیک، مورد توجه تحقیقاتی قابل توجهی قرار گرفته است. پلاسمونیک ها، عوامل تصویربرداری مغناطیسی، کم دی الکتریک κ، حسگرهای شیمیایی و نوری، و مواد کاربردی محافظت شده مشتق می شوند. مشکلات خاصی در ارتباط با TiO2 نانومتریک وجود دارد که کاربردهای عملی را دشوار و پرهزینه می کند. چنین مشکلاتی عبارتند از تراکم نانوذرات [1]، تبدیل فاز، کاهش سطح در عملیات حرارتی [2]، نوترکیب جفت الکترون-حفره فتوتولید شده، کمبود نور فعال بودن نور مرئی به دلیل شکاف باند وسیع آن (Eg = 3.2 eV) [ 3]. دشواری در بازیابی نانوکاتالیست از سوسپانسیون آبی. برای حل بیشتر این مشکلات، تیتانیا و سایر نانوذرات فلزات/اکسیدهای فلزی کاربردی را می توان به شکل یک لایه روی سطح هسته از نظر حرارتی پایدار، کم هزینه و سطح بالا پوشش داد. موادی مانند SiO2، ZrO2، MoO3 و Fe2O3 [4]. سیلیس یکی از بهترین مواد هسته ای [5] برای تهیه CSN ها به دلیل شیمی سطحی و ظرفیت جذب غنی و شناخته شده، آماده سازی آسان و قابل کنترل به روش استوبر [6]، شفافیت نوری در ناحیه طول موجی که TiO2 جذب می شود، می باشد. ، کم هزینه و پایداری حرارتی و مکانیکی بالا. مزیت دیگر استفاده از SiO2 به عنوان ماده هسته این است که جدا کردن آن از ساختار core@shell با یک محلول قلیایی آسان تر است. پ |
کلیدواژه ها |
سیلیس، دی اکسید تیتانیوم، فولاد کربنی نرم، خوردگی، پلی آنیلین، پوسته_هسته |
وضعیت: چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |