| ترکیب پلی (ایمیدازولیوم) / پلی (وینیل پیرولیدون) به عنوان سلول های سوختی غشایی تبادل آنیون (AEMFC) |
| کد مقاله : 1043-17THECSI |
| نویسندگان |
|
حاتم نجفی فتح دهقان *1، امیر عبدالملکی2 1شیمی- گرایش شیمی پلیمر دانشکده شیمی دانشگاه شیراز-شهر شیراز-کشور ایران 2شیمی- دانشکده شیمی- دانشگاه شیراز |
| چکیده مقاله |
| پیل های سوختی دستگاه هایی هستند که می توانند انرژی الکتریکی را از انرژی شیمیایی تولید شده توسط واکنش های اکسیدان سوخت ایجاد کنند. در طول این روش، فقط آب ایجاد می شود. سلول های سوختی تا حد زیادی به عنوان منابع انرژی سازگار با محیط زیست برای قرن بیست و یکم در نظر گرفته می شوند. نقش AEM هدایت یون های هیدروکسیل با سرعت های بسیار بالا از کاتد به آند است که در آن کاهش و اکسیداسیون O2 و H2 اتفاق می افتد. AEM و ادغام آن با الکترودها قلب پیل سوختی قلیایی را تشکیل می دهد. در این مطالعه، پلی (آریلن- ایمیدازولیوم)های مورد نظر از واکنش مونومرهای ایمیدازولیوم و 4،4'-دی کلرو دی فنیل سولفون بر اساس جایگزینی نوکلئوفیل آروماتیک سنتز شدند. غشاهای مورد نظر با خواص مکانیکی مناسب برای استفاده در پیل‌های سوختی قلیایی و الکترولیز آب قلیایی از پلیمرهای سنتز شده در ترکیب با پلی (وینیل پیرولیدون) (PVP) به عنوان مخلوط پلیمری تهیه شد. رسانایی یونی غشاء PAIm1/PVP نسبت به غشاء PAIm2/PVP به دلیل تشکیل کانال های مناسب برای انتقال یون افزایش یافته است. عملکرد AEMها در پیل‌های سوختی مستقیم اتانول (DEFCs)با غلظت 2M اتانول و محلول 2M KOH مورد ارزیابی قرار گرفت که نشان‌دهنده توانایی سد سوخت برتر است. |
| کلیدواژه ها |
| پلی (آریلن- ایمیدازولیوم)، پایداری قلیایی، هدایت یونی، AEMs |
| وضعیت: چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |