سنتز دیول های ایمیدازولیوم به عنوان مونومرهای قلیایی پایدار برای سلولهای سوخت غشای تبادل آنیون (AEMFCS)
کد مقاله : 1038-17THECSI
نویسندگان
حاتم نجفی فتح دهقان *1، امیر عبدالملکی2
1شیمی- گرایش شیمی پلیمر دانشکده شیمی دانشگاه شیراز-شهر شیراز-کشور ایران
2شیمی- دانشکده شیمی- دانشگاه شیراز
چکیده مقاله
سلولهای سوختی غشای تبادل آنیون (AEMFCS) و سلولهای سوخت غشای تبادل پروتون (PEMFCS) دو نوع اصلی سلول سوخت مبتنی بر الکترولیت هستند. عملکرد سلولهای سوخت غشای تبادل آنیون (AEMFCS) از نظر بسیار مهم به پایداری قلیایی گروه های کاتیونی وابسته است. با این حال ، بیشتر کاتیونهای آلی ثبات قلیایی محدود دارند. در این مطالعه ، دو مونومر ایمیدازولیوم با یک استراتژی متفاوت تهیه شد. در مرحله اول ، یک مونومر آریل ایمیدازولیوم 1 (AIM1) سنتز شد که آسیب پذیرترین سایت در ایمیدازولیوم (N1 ، N3) توسط گروه های آریل مانع شد. سپس ، در مونومر دوم (AIM2) ، سایت آسیب پذیر دیگر در ایمیدازولیوم (C2) توسط گروه آریل محدود شد. ثبات قلیایی هر دو مونومر (AIM1،2) در زمان های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. مونومرهای تهیه شده پایداری قلیایی بالایی را در محلول سدیم 3 متر نشان دادند. پایداری قلیایی AIM2 به دلیل گروه آریل متصل به C2 از AIM1 افزایش می یابد ، که باعث کاهش حمله هسته ای به دلیل مانع استریل می شود. بیش از 99 ٪ کاتیون AIM2 پس از 35 روز دست نخورده باقی مانده است.
کلیدواژه ها
گروه های کاتیونی ، پایداری قلیایی ، مونومرهای ایمیدازولیوم ، AEMFC
وضعیت: چکیده برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است